Ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα

Το ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα είναι ο πιο συχνός πρωτοπαθής όγκος του ήπατος και αποτελεί την τρίτη σε συχνότητα αιτία θανάτου από καρκίνο παγκοσμίως. Εμφανίζεται συνήθως σε ασθενείς με χρόνια ηπατοπάθεια (κίρρωση, ηπατίτιδα Β). Η διάγνωση τίθεται συνήθως με απεικονιστικά κριτήρια με τη βοήθεια της αξονικής και της μαγνητικής τομογραφίας. Σε λίγες άτυπες  περιπτώσεις καθίσταται απαραίτητη η ιστολογική επιβεβαίωση με διαδερμική βιοψία ήπατος.

Ανάλογα με το στάδιο στο οποίο θα εντοπιστεί, καθώς και ανάλογα με την ηπατική λειτουργία και τη γενική κατάσταση του ασθενούς επιλέγεται το θεραπευτικό πλάνο με βάση τα διεθνή κριτήρια της Βαρκελώνης. Στο πρώιμο ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα η μεταμόσχευση ήπατος, η χειρουργική εξαίρεση και ο θερμοκαυτηριασμός αποτελούν τις μεθόδους εκλογής και επιλέγεται η κατάλληλη εξ αυτών κατά περίπτωση από την ογκολογική-ηπατολογική ομάδα. Σε ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα ενδιάμεσου σταδίου ο χημειοεμβολισμός είναι η καλύτερη θεραπευτική επιλογή. Τέλος σε προχωρημένο ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα ενδείκνυται είτε η χορήγηση συστηματικής χημειοθεραπείας και συγκεκριμένα sorafenib που είναι ο μόνος χημειοθεραπευτικός παράγοντας που έχει αποδειχθεί ότι βελτιώνει την επιβίωση, είτε απλά υποστηρικτική αγωγή.